I. Uluslararası Atatürk ve Türk Halk Kültürü Sempozyumu Bildirileri 'İstiklal Harbi" Yıllarında Bir Dergi : İrşad
Harid FEDAİ ( K.K.T.C. )
Şu Kız Ki...
-İstanbul Mültecileri İçin-
Şu kız titreyen elleri uzalı
Her geçen çehreye bakıyor, ağlıyor
Şu kız ki yanında en küçük kardaşı
Çocukca ağlarken... yürekler dağlıyor
Şu kız ki o hırçın, yabancı çehreler
Önünde utanıp duruyor “bekliyor”.
Şu kız ki kalbini sefâlet zedeler
Utanan yüzünü kaparken.. istiyor
Şu kız ki bembeyaz yollarda yapyalnız
Ayaklar çırçıplak, elleri mor olmuş;
Yardıma muntacdır şu bahtı kara kız,
Şu kız bir levhadır sefâletle solmuş
Şu kız ki bir lokma ekmeğe el sunar
İster ki verilsin her neyse nasibi;
Şu kız ki ömründen, bahtından da bî-zâr
Ağlatmak olur mu şu yetim garibi?..
En katı kalblere acılar yağdırır
Bu mazlûm bakışlı felâket levhası
Verelim; teselli ruhlara gıdadır;
Verelim, kesilsin bu matem sadâsı...
12 Kânun-ı Evvel 920 Nâzım
İrşâd, Kânun-ı Sâni (Ocak) 1921, Sayı:8
|