Şu Kız Ki...

I. Uluslararası Atatürk ve Türk Halk Kültürü Sempozyumu Bildirileri

'İstiklal Harbi" Yıllarında Bir Dergi : İrşad

Harid FEDAİ ( K.K.T.C. )

Şu Kız Ki...
-İstanbul Mültecileri İçin-

Şu kız titreyen elleri uzalı
Her geçen çehreye bakıyor, ağlıyor
Şu kız ki yanında en küçük kardaşı
Çocukca ağlarken... yürekler dağlıyor

Şu kız ki o hırçın, yabancı çehreler
Önünde utanıp duruyor “bekliyor”.
Şu kız ki kalbini sefâlet zedeler
Utanan yüzünü kaparken.. istiyor

Şu kız ki bembeyaz yollarda yapyalnız
Ayaklar çırçıplak, elleri mor olmuş;
Yardıma muntacdır şu bahtı kara kız,
Şu kız bir levhadır sefâletle solmuş

Şu kız ki bir lokma ekmeğe el sunar
İster ki verilsin her neyse nasibi;
Şu kız ki ömründen, bahtından da bî-zâr
Ağlatmak olur mu şu yetim garibi?..

En katı kalblere acılar yağdırır
Bu mazlûm bakışlı felâket levhası
Verelim; teselli ruhlara gıdadır;
Verelim, kesilsin bu matem sadâsı...

12 Kânun-ı Evvel 920 Nâzım

İrşâd, Kânun-ı Sâni (Ocak) 1921, Sayı:8





 
Bu site Kültür ve Turizm Bakanlığı Bilgi Sistemleri Dairesi Başkanlığı tarafından hazırlanmıştır.
Bu sayfa 1114 kez gösterilmiştir.